Sessiz Son Bahar...

 Republique... Burada çekilmiş çok fotoğrafım var. Pazar günleri babam götürürdü, çok küçüktük, şimdi ben çocuklarımı götürüyorum.  
 Her şey aynı, bir ben değiştim. Büyüdüm mü ? Geliştim mi ? İncindim mi ? Bilmiyorum, ama her ne ise bana uymadı... 

 Kış kapıda, kar yağmadan fotoğraf çekmek istedim. Sessizlik hakimdi, gönlümde ki gibi. Yapraklar düşmüş, sararmıs, kalbimde ki gibi.

 Artık sessizlik hakim...

Sessizlik

Korkunun parmakları uzandı boğazıma
Parçalandı bir anda ruhumun yelkenleri
Son mutluluk sesleri inince kulağıma
Kapladı her tarafı sessizlik dikenleri

Dört mevsimi bir arada yaşadım ve ürperdim
Oynadım bu çileli oyunda son rolümü
Her adımda bir korkunç âkibeti bekledim
Her adımda seyrettim yeniden öldüğümü

Çaresiz, duyulmaya başladı vuruşları
Gözlerimin önüne serilince yüreğim
Kanatlandı semaya sessizliğin kuşları
Anladım; sessizliğe ben de gömüleceğim

(N.Genç)

 Bu kadar sessizlik yeter :) Ne güzel fotoğraflar değil mi ? En çok sevdiğim mevsimi, kışı beklerken son bahar ile avunuyorum işte...

 Noël hazırlıkları başladı, cıvıl cıvıl kareler paylaşacağım sizinle inş. Yukarıdaki fotoğrafta, solda küçük gemi var ya, boylu boyunca var onlardan. Kahvaltı yaparız sallana sallana, içi kafe şeklinde hazırlanmış, çok keyifli. Hele yaz geceleri, ohooo sorma gitsin. Yada sen sor, ben fotoğraf çekip cevap vereyim :) O zamana dek, güzel bir hafta sonu geçirmeni diliyorum...