Kitchen Sweet Kitchen

Merhabalar... Bu gün sizinle mutfağımı paylaşmak istiyorum. İlk taşındığımızda harabe sayılırdı, sonunda bir şeye benzedi...

Mutfağı önce pembe renkte dekore ettim, yatak odasıda pembe olduğu için sıkıldım ve her şeyi sattım. Döndüm fıstık yeşiline :) Derken banyoda tamirat başladı ve harika bir duvar kağıdı buldum, gelin görün ki oda yeşil! Yine sattım her şeyi :) Düşün taşın mor renkte karar kıldım. Zarar yapmadan mutfağı bir daha elden geçirdim ve işte sonuç :)

Mor, eflatun rengini annem çok sever. Ben ki dünya'yı hala toz pembe görürüm favori rengim başka bir renk olamaz, varsa yoksa pembe. Mutfağımdada olmazsa olmazdı...

Bu çerçevelerde meleklerimizin fotoğrafları vardı, ancak koridorda bir kaç yenilik yapınca o fotoğrafları oraya kaydırdım ve içimi açan bu çiçekleri tercih ettim...

Vintage tarzı bu duvar saatini görünce vuruldum. Hemen aldım, çok seviyorum! Renkleri pek canlı bulmadığım için, duvara biraz renk gelsin diyede bu kalpleri ekledim.

Bu raf ve kavanozlar olmazsa mutfak benim için mutfak değildir.Çocukluğumdan hatırlıyorum, köy evlerinde böyleydi ve benim çok hoşuma giderdi, daha modern bir şekilde bunu devam ettirmek istedim. Kalplerde cabası :)

Kedisiz hiç olmaz! Ve aslında bu havlunun nakışları maviydi, bir çamaşır suyu dokunuşu ile çakma bir eflatun elde ettim sayılır :)

Bu bardak hep buradadır, içindede hep su vardır. Ama nedense eşim sürahiyi daha çok seviyor, ancak yetiyor galiba :)

Hoş sohbet edeceğim bir arkadaşımı bekleyen çok sevdiğim fincanlarım ve bir doğum günü hediyesi...

Klasik mutfak örtülerinden pek hoşlanmam. Bir kumaş parçası kestim, yıllar önce eteklerimi süslediğim bir nakış ve taşlar yapıştırarak kendi örtümü kendim yaptım. Bence böylesi çok daha güzel ve orijinal...

Sarı laleden sonra en çok sevdiğim çiçek orkidedir. Ama pek nazlı, anlaşamıyoruz fazla, o nedenle genelde cansız bir şekilde duvarda boy gösterirler. Bir pembe dokunuş daha...

Ve bir başka cam güzelleri ile bu post'u bitiriyorum. Çok sevdiğim Cunda'dan bir hatıra, lavaboda meşkulken beni yalnız bırakmayan tavşanlar ve bu şirin yaşlı çift...

Kusursuz, modern, yeni mutfakları bende seviyorum elbet, ama insan biraz emek vermeli bence, kişiliğini yansıtmalı her şeye ve her yere. Bu beni mutlu ediyor...

Ve zamanla fark ettim ki, her şeyden soyutlanıp bloguma zaman ayırmak ve hatırasını bırakmak beni dahada mutlu ediyor...